Մենակ չենք
Մենք հասել ենք հորիզոնին հիմա
Մենք միայնակ չենք, սիրելիս:
Թեև գիշերը երկար է,
Գիշերը մութ է, բայց հեռու բոլոր վախերից:
Այսպես ապրելը սեր է,
Միայնակ, մահից մի շունչ հեռու,
Միայնակ
Նույնիսկ զնդանում պառկած ժամանակ
Երբեք մի եղիր մենակ։
Ահմեդ Արիֆ
Լուռ
Թող ոչ ոք չլսի
Թույլ մի տուր, որ նա լսի, ես կմեռնեմ:
Ես կես գիշեր արթուն եմ
Ես քեզ գտա ավելի ուշ:
Դու, իմ կողի ոսկե կտորը:
Դուք, խնձորի բույրը ձեր ատամներին
Ո՞ր մայրն է մեզ նորից ծնելու:
Հոգիս … Ես երգում եմ, որ դու իմանաս:
Սա շուկաների ամենափոքր պանդոկն է,
Նրա մազերը իմ դեմքին են եղբայր, մանկական:
Այդ մահկանացու անարգանքը մեր մաշկի տակ …
Իսկ Ահմեդի աշխատանքը նախ անմաքուր է:
Առաջինը ՝ բարեկամական ձեռքի դաշույնի բացակայությունն է …
Կանաչ լաց լինելը:
Երազանքն այն ամենն է, ինչ մենք տառապում ենք:
Երազանքի զնդան, երազանքի զնդան:
Ինչպե՞ս նա գտավ տարիները,
Իմ արկածախնդրությունը հատվածում…
Նրանք չգիտեն, թե ինչպես էինք մենք միմյանց անվանում,
Նրանք չգիտեն, թե ինչպես էինք մենք սիրում
Երկու կորած կարոտ,
Երկու կտոր հոգի:
Կայծակի սիրտը ճաքեց,
Լաց լինել ծիածանների զովության մեջ
Տարիներ շարունակ խեղդված ջուր…
Կանաչ լաց լինելը:
Ահմեդ Արիֆ
Բանտարկյալ
Հանկարծակի
Նա լռում է գնդակի պես
Իմ աշակերտների դեմ
նա լռում է
Բացվող ու տեղի տվող քաղաքը
Մռայլ օդը պարզ ռադիոկայաններում
«Էլազիզ երկար բազար»
Ես փախչելու աչքեր չունեմ
Ես անազնիվ չեմ
Ոչ մի ափսոսանք
հենվելով
Ես կցանկանայի ծխախոտ վառել
Իմանալով մուխի արժեքը
Դուք ամաչու՞մ եք, եթե ասեմ պարտված եք:
Բայց ոչ երկուսն էլ
Ես տարօրինակ եմ, դու գեղեցիկ ես
Աշխարհը հուսադրող է
Այս գիշեր ես այնքան տարօրինակ եմ
Սիրելիս
Հրեշի նման
իմ երկու կողմերը
Երկու սվին։
Ահմեդ Արիֆ
Աղբյուր
Մարիա Հակոբյան 